ვერ აგაცილე დაღლა _

გბანდი, ცრემლებით გრწყავდი.

ვერ აგიყვანე მაღლა,

ვერ აგამაღლე ცამდის.

სტირი,

უჩემოდ სტირი,

ნანობ, უჩემოდ ნანობ,

ვერ გიმკურნალე ტკივილს

ჩემი ტკივილის გამო.

მე გაგიხუნე ფერი,

ცრემლი გიქციე წყაროდ,

ვერ შეგაშველე ხელი _

ვერ გაგიფრთხილდი ქალო.

ისევ გარიდებ თვალებს,

წარბებს ქვემოდან გიმზერ,

ვერ დაგისვენე მთვარე

მკერდთან შებნეულ ღილზე.

ტვირთად გიქციე წლები,

ჩასცქერ ჩაღვენთილ სანთელს,

ვერ გავუმაგრე ფრთები

შენ რომ მიზრდიდი _ მართვეს,

ვწუხვარ, ვეღარა გშველი,

არც სურვილი მაქვს ამის.

ვდგავარ ნისლიან ველის

და გასაყართან ღამის.

გასვლა შენგანაც მინდა,

გავალ ღრუბლების ზემოთ,

მზე მე გიქციე ბინდად,

მე დაგაღამე ჩემო.

ვერ აგარიდე დაღლა,

გბანდი _ ცრემლებით გრწყავდი.

ვერ აგიყვანე მაღლა,

ვერ აგამაღლე ცამდის.